اثرات تنش شوری بر وزن خشک و غلظت عناصر غذایی پرمصرف دو رقم زیتون

به منظور ارزیابی اثرات شوری بر رشد و غلظت عناصر غذایی پرمصرف در دو رقم زیتون، آزمایشی گلخانه­ای با پنج سطح شوری در بستر کشت بدون خاک انجام شد. در این آزمایش، نهال­های یک­ساله ارقام زیتون زرد و میشن، به مدت 5 ماه تحت 5 سطح شوری صفر، 4، 8، 12 و 16دسی­زیمنس بر متر ناشی از کلرور سدیم قرار گرفتند. تیمار شوری 16 دسی­زیمنس بر متر، وزن خشک کل ارقام میشن و زرد را به ترتیب 63 و 85 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. کاهش 25 درصدی عملکرد نسبی وزن خشک کل در رقم میشن و زرد به ترتیب در شوری­های 7 و 6/3 دسی­زیمنس بر متر اتفاق افتاد. شوری باعث کاهش معنی­داری در غلظت عناصر پر مصرف و افزایش معنی­دار غلظت سدیم و کلر در ریشه و برگ هر دو رقم شد. شوری 16 دسی­زیمنس بر متر، غلظت سدیم در برگ و ریشه را به ترتیب 1660و 679 درصد، و غلظت کلر در برگ و ریشه را به ترتیب 1069 و 506 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در کلیه سطوح شوری، غلظت سدیم و کلر در برگ­های رقم زرد به طور معنی­داری بیشتر از رقم میشن بود. این نتایج نشان می­دهد که رقم میشن به واسطه استفاده از سازوکار تدافعی ایجاد محدودیت در جذب و انتقال سدیم به بخش­های هوایی و نیز حفظ سطح مناسبی از پتاسیم در برگ، از تحمل به شوری بالاتری در مقایسه با رقم زرد برخوردار است و می­توان از آن به عنوان یک رقم متحمل یاد کرد.